اثر تیمار پیش جوانه‌زنی بذر چغندرقند در شرایط تنش شوری اینوِیترو

حساسیت به شـوری خـاک در مرحلـه جوانـه‌زنی بـذر چغندرقنـد بـه‌عنوان مانـع اصلی استقرار مطلوب بوتـه در مـزارع محسوب می‌شود. بررسی‌های قبلی نشان داد که کشت ریزنمونه‌های متفاوت چغندرقند در سطوح افزایشی نمک کلریدسدیم در محیط کشت درون شیشه‌ای، تحمل زیاد به تنش شوری دارد. لذا آزمایشی برای مقایسه تحمل شوری در جنین بذری چغندرقند طراحی شد. جنین بذری با پوسته و بدون پوسته بذر، در محیط غذایی استریل PGoB دارای 3درصد ساکارز و 9/0درصد آگار، بدون نمک و نیز حاوی نمک کلریدسدیم به‌میزان 100، 150 و 250 میلی‌مولار در سه تکرار هر بار با 10ریزنمونه در هر پتری دیش (قطر 9 سانتیمتری) کشت شد. نتایج این بررسی برای نوع بافت مورد آزمایش، سطوح شوری و اثر این دو عامل بر یکدیگر در دو لاین 7233 و 67-9597 تفاوت معنی‌دار نشان داد. در هر دو لاین، بر خلاف بذر کامل، جنین بذری قادر به جوانه‌زنی در محیط‌های دارای تنش شوری بود. نقش پوسته بذر در جوانه‌زنی با اجرای آزمایش تنش شوری پس از تیمار پیش جوانه‌زنی بررسی شد. بذرهای لاین‌های  67-9597، 7233 و261 با شستشوی هشت ساعته بذر در محلول تیرام 2/0درصد و سپس کاهش تدریجی رطوبت بذر در دمای 25 سانتی‌گراد در ﮊﺭﻣﻴﻨﺎتور  پیش‌تیمار شدند. 25 عدد بذر از هر تیمار در پتری‌دیش و در چهار تکرار کشت شد. بذرهای تیمار شده در سطوح آزمایشی تنش‌شوری جوانه‌ زدند. تجزیه واریانس نتایج آزمایش نشان داد که تفاوت بین لاین‌ها، سطوح تنش و اثرمتقابل دو عامل بر یکدیگر معنی‌دار هستند. لاین 7233 مقاوم‌ترین و 67-9597 و 261 در درجات بعد برای جوانه‌زنی بذر در شرایط تنش بودند. تیمار پیش جوانه‌زنی بذر چغندرقند برای مقابله با تنش‌شوری اثر مثبت نشان داد.